Łuszczyca może przybrać formę łuszczycy pospolitej (zwykłej), która jest najczęściej występującym typem i dotyczy 80 do 90% osób chorych na łuszczycę. Może jednak przybrać formę łuszczycy stawowej, kropelkowatej, plackowatej, odwróconej, krostkowej, brodawkującej, brudźcowej, erytrodermii ,łuszczycowej. Niektóre z tych typów są dosyć groźne, na przykład erytrodermia łuszczycowa jest rozległym zapaleniem, w którym występuje łuszczenie się skóry na dużych powierzchniach ciała, często ma ciężki przebieg, połączony z utratą płynów, wysoką temperaturą, zaburzeniami wodno-elektrolitowymi i wtórnymi zakażeniami czy też łuszczyca stawowa, inaczej łuszczycowe zapalenie stawów, która powoduje przewlekłe zapalenia stawów, a nieleczona nawet trwałe kalectwo.
Niemniej, tak jak wspomniałam, najczęstszym typem łuszczycy jest łuszczyca pospolita, przy której stosujemy leczenie zewnętrzne, stosowane też przy łagodnej i średnio nasilonej postaci choroby. W przypadku łuszczycy leczenie zewnętrzne jest tzw. leczeniem pierwszego rzutu, co oznacza, że terapię zaczyna się od leczenia zewnętrznego miejscowego. Leczenie to przebiega dwuetapowo, najpierw pozbywamy się łuski (najczęściej na tym etapie stosuje się maści salicylowe), a potem przechodzimy do właściwego leczenia zmian chorobowych - tutaj przy pomocy maści, kremów i płynów nałożonych miejscowo na ogniska łuszczycowe, staramy się zahamować rozwój i podział komórek skóry. Leczenie objawów choroby może trwać od kilku do kilkunastu tygodni.
Jeśli jednak terapia nie przynosi oczekiwanych rezultatów lub łuszczyca ma charakter ciężki, stosuje się inne metody, na przykład fototerapię, leczenie ogólnoustrojowe lub leczenie biologiczne.