Nadczynność tarczycy

Zaburzenia hormonalne tarczycy to przypadłość o wiele częstsza u kobiet. Wykrywane są zwykle w 4 lub 5 dekadzie życia. Początek choroby może być wieloobjawowy i niespecyficzny. Wiele chorych o swoim schorzeniu dowiaduje się przypadkowo. Klasyczną nadczynność tarczycy sugerują takie objawy jak kołatanie serca, uczucie niepokoju, wytrzeszcz oczu, nawracające biegunki, stałe uczucie gorąca, potliwość, utrata wagi. Skóra osoby z nadczynnością tarczycy jest różowa, ciepła, wilgotna. Mogą pojawić się także zaburzenia psychosomalne: bezsenność, rozdrażnienie, trudności z koncentracją uwagi, lęki. Nadczynność tarczycy leczy się na kilka różnych sposobów, w zależności od nasilenia choroby. Stosowane są leki zmniejszające aktywność hormonalną tarczycy, napromieniowanie tarczycy lub jej usunięcie chirurgiczne. Leczenie farmakologiczne jest przewlekłe i nie powinno być przerywane.