Wypalenie zawodowe wśród kobiet - choroba cywilizacyjna

Z psychologicznego punktu widzenia praca a także pełnione przez nas role społeczne i zawodowe każdemu z nas powinny dostarczać satysfakcji. Praca ma  być dla przyjemnością i możliwością samorealizacji zawodowej. Niestety zdarza się iż jest przymusem oraz przykrym obowiązkiem. Co wtedy ?

Wypalenie zawodowe obecnie jest uznawane za chorobę cywilizacyjną. Może  dopaść każdego z nas, ale częściej dotyka ono kobiet. My kobiety spełniamy w naszym społeczeństwie i zawodowo bardzo ważne role. Niejednokrotnie coraz częściej każda z nas chce rozwijać się zawodowo, co jest ciężkie do pogodzenia z równoczesną opieką nad dziećmi, oraz prowadzeniem domu . Pewno wiele razy każda z nas nie mogąc podołać coraz większej ilości obowiązków mówiła sobie „mam już dość”. To jest pewien objaw właśnie przypadłości zwanej wypaleniem.

Wypalenie zawodowe w psychologii.

Wypalenie zawodowe w sensie psychologicznym jest definiowana jako syndrom Burnout występuje gdy nasza dotychczasowa praca nie daje nam satysfakcji. W konsekwencji tego przestajemy rozwijać się zawodowo. Taka osoba czuję się przepracowana i niezadowolona z wykonywanego zajęcia, które dawniej sprawiało jej przyjemność. Może ono wynikać z powodu  stresu, który jest spowodowany  coraz większymi wymaganiami, którym my sami nie możemy sprostać.

Kogo wypalenie zawodowe dotyka najczęściej?

Osoby doznające tego syndromu często były kiedyś tak zwanymi pracoholikami. Wypalenie dotyka najczęściej pewne grupy zawodowe, których praca  polega na pomaganiu i mający bardzo intensywny kontakt z ludźmi (psycholodzy, pielęgniarki, lekarze, sprzedawcy, pracownicy socjalni, policjanci  nauczyciele, przedstawiciele).

Stadia wypalenia zawodowego.

Można wyróżnić trzy składniki tego syndromu. Pierwszy z nich to wyczerpanie emocjonalne czyli odczucie pustki oraz  odpływu sił wywołane przez nadmierne wymagania psychiczne i emocjonalne jakie stawiają przed nami nasze codzienne zajęcia, lub przez swoje własne przewyższające oczekiwania względem swoich możliwości.  Drugim składnikiem syndromu jest poczucie bezradności, bezosobowości, obniżenie wartości wobec siebie i innych ludzi. Trzecim składnikiem jest obniżenie oceny własnych wykonanych zadań, poczucie marnowania czasu, bezsensowności wykonywanej pracy.
   
Konsekwencje wypalenia zawodowego.

Wiele z nas  zmaga się, lub zmagało z tą przypadłością. Wypalenie zawodowe  może w przyszłości doprowadzić do poważnych skutków  dla naszego zdrowia typu:  bezsenność, koszmary senne, nudności, wymioty, bóle brzucha, zamartwianie się, odczuwanie nieustannego napięcia psychicznego oraz zmęczenia fizycznego.  To będzie skutkowało pojawieniem się pewnych chorób takich jak np. wrzody żołądka lub dwunastnicy, zespół jelita nadwrażliwego, nadciśnienie tętnicze, depresja, nerwica. Niepowodzenia i wyzwania którym nie możemy sprostać będą mieć swoje negatywne skutki także w życiu rodzinnym, oraz społecznym. Dla swoich bliskich będziemy opryskliwi, nieuprzejmi, kłótliwi. Nasze kontakty ze współpracownikami, szefem, przełożonym również ulegną zmianie. Możemy wykazywać postawę agresywną do nich, co będzie rodziło kolejne problemy.

Jak możemy zapobiec wypaleniu zawodowemu?

Żeby nie ulec wypaleniu zawodowemu  należy  wyznaczać sobie cząstkowe jasne cele, realne do osiągnięcia. W takim przypadku sukces osiągamy etapami co nas będzie motywowało do dalszego działania.  Należy pamiętać o chwili relaksu, odpoczynku, aby był współmierny co do wykonanej przez nas pracy. Mniej osobiście należy traktować sprawy zawodowe, nasza praca nie może być dla nas najważniejszą wartością w życiu. Możemy wykonywać te same czynności, ale w inny sposób niż na co dzień.

Wypalenie zawodowe może nam pomóż odnaleźć swój własny cel życiowy, skupić się bardziej na swoich bliskich czy zdrowiu. Pomaga przewartościować swoje cele życiowe. Pozwala na znalezienie chwili refleksji nad sobą samym i swoim życiem. 

A.Pasierb